Wybór odpowiednich tkanin, zwłaszcza w miejscach publicznych, to nie tylko kwestia estetyki i komfortu. Coraz częściej zwraca się uwagę na ich bezpieczeństwo, a jednym z ważniejszych aspektów jest trudnopalność. Czy inwestycja w tkaniny trudnopalne naprawdę ma sens? Dlaczego są one tak istotne, szczególnie w hotelach, restauracjach, czy biurach?
Czym są tkaniny trudnopalne?
Trudnopalne tkaniny to materiały, które zostały specjalnie zaprojektowane, aby spowalniać proces zapłonu i ograniczać rozprzestrzenianie się ognia. W praktyce oznacza to, że jeśli taka tkanina zostanie narażona na źródło ognia lub promieniowanie cieplne, materiał nie tyle się pali, co topi. Gdy źródło ognia zostanie odsunięte, proces ten nie postępuje. Dodatkową cechą tego typu tkanin jest zmniejszona częstotliwość skraplania oraz ograniczona emisja gazów. W przypadku pożaru, tkaniny trudnopalne emitują znacznie mniej dymu. Zmniejszają również ryzyko wystąpienia tzw. „wtórnego pożaru”, który jest spowodowany gromadzeniem się pod sufitem gazów palnych mogących wywołać zapłon.
Tego typu materiały są szczególnie pożądane w miejscach, gdzie przebywa wiele osób, takich jak hotele, sale konferencyjne, kina, teatry czy biura. Warto też pamiętać, że trudnopalność nie oznacza całkowitej odporności na ogień. Jest to jedynie cecha mająca na celu opóźnienie reakcji materiału na płomienie.
Wymogi prawne i normy bezpieczeństwa
W wielu krajach, w tym również w Polsce, istnieją przepisy regulujące stosowanie trudnopalnych materiałów w miejscach publicznych. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, tkaniny używane w hotelach, restauracjach czy środkach transportu muszą spełniać określone normy bezpieczeństwa, takie jak certyfikaty trudnopalności. Przepisy te mają na celu zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa osób przebywających w tych obiektach, minimalizując ryzyko szybkiego rozprzestrzeniania się pożaru.
Producenci tkanin tapicerskich informują klientów o posiadanych certyfikatach trudnopalności. W kontekście norm europejskich, oznaczenie EN ISO 1021 potwierdza, że tkaniny przeszły testy odporności na ogień, odpowiadające działaniu płomienia zapałki lub żaru papierosa. Normy te mają różne warianty i szczegółowe parametry. Brytyjska norma BS 5852 również odnosi się do testów z udziałem żarzącego się papierosa lub otwartego ognia. Natomiast w Niemczech obowiązuje norma DIN 4102, która dzieli materiały na klasy: A1 i A2 (ognioodporne), B1 (trudnopalne), B2 (zapalne) i B3 (łatwopalne). W Polsce stosowana jest norma PN-EN ISO 6940:2005, zgodnie z którą tkaniny muszą przejść test polegający na 20-sekundowym wystawieniu na otwarty ogień oraz norma PN-EN ISO 6941:2005, która dotyczy pomiaru właściwości rozprzestrzeniania się płomienia. Oprócz tego można wyróżnić normy szczegółowe, np. PN-EN13773:2004.
Inwestycja w tkaniny trudnopalne zdecydowanie się opłaca, zwłaszcza gdy myślimy o bezpieczeństwie ludzi i ochronie mienia. Z tego względu warto rozważyć wybór zasłon wykonanych z takich materiałów nie tylko w miejscach publicznych, ale także w prywatnych domach.
